چرا کودکان پرخاشگر می‌شوند

سید عبدالمجید بحرینیان، روانشناس بالینی اظهار داشت: رابطه والدین با کودک به ویژه از منظر عاطفی توجه به او، بررسی مشکلاتش، آموزش کودک در زمینه اخلاق، مسائل عاطفی و کنترل ادرار و مدفوع نقشی است که والدین در رابطه با کودک ایفا می‌کنند و چنانچه هر کدام از این نقش‌ها ناقص باشد کودک در جامعه با مشکلاتی روبرو خواهد بود و مجبور به تحمل مشکلاتی خواهد بود.

به گزارش فارس، عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی گفت: مشکلات کودک می‌تواند زمینه‌ساز آسیب‌هایی در دوران بزرگسالی شود هر چند که این مشکلات حلقه زنجیره رشد کودکی را نیز مختل می‌کند. در مسیر رشد مراحل قبلی پایه مراحل بعدی است و چنانچه کودک در هر مرحله تثبیت شود اثر سویی بر مراحل بعدی او خواهد گذاشت.

وی ادامه داد: اگر کودک نقش خود را به خوبی ایفا نکند و نیازهای او در هر مرحله ارضا نشود ممکن است در یکی از سطوح ذکر شده دچار آسیب شود مثلا با همسالان خود دچار مشکل شده و گوشه‌گیری اختیار کند.

بحرنیان ادامه داد: گاهی والدین کودک را به درمانگاه روان‌شناختی می‌آورند و از پرخاشگری فرزند خود شکایت دارند. توجه به این نکته ضروری است که برخی مسائل کودک تحت تاثیر مراحل رشد او قرار دارد، مثلا در برخی رفتارها مغز باید به پختگی لازم برسد. نمونه آن ابتلا به بیش فعالی است که با ناپختگی‌هایی در سیستم عصبی همراه است که بر اساس آن رشد این سیستم نسبت به سایر کودکان همسن کندتر می‌شود و کودک باید تحت آموزش‌هایی برای طی این دوران قرار گیرد.

این روانشناس بالینی گفت: برخی مسائل مربوط به پختگی، سن و سال و رفتار است اما برخی مسائل مانند پرخاشگری به ویژه در کودکان 3 تا 6 ساله به نقش پدر و مادر مربوط می‌شود. برای این کودکان اصلی وجود دارد که طبق آن گفته می‌شود کودکی مشکل‌دار نمی‌شود مگر این که رابطه والدین او مختل باشد یا پدر و مادر در رفتار با کودک دچار اشکالاتی باشند و نتوانند نیازهای او را برآورده کنند.

وی خاطر نشان کرد: گاهی والدین نیازهای کودک را تشخیص نمی‌دهند در این مواقع به والدین تاکید می‌شود که لازم نیست برای حل مشکلات فرزند خود، او را بیاورید همین که خودتان به درمانگاه می‌آیید کافی است چرا که علت مشکل کودک را باید در رفتار والدین جستجو کرد.